Tuğgeneral En Erken Kaç Yaşında? Bir Hayalin Peşinden Koşarken
Hayatımda çok kez sabahları erken kalkıp, şehri uyandıran o ilk ışıkların altında, bilinçli bir şekilde yürüyüşe çıktım. Kayseri’nin sokakları, her sabah olduğu gibi sonbaharın sararmış yapraklarıyla örtülüydü. Her adımımda, içimdeki duygularla bir tür hesaplaşma yaşıyordum. Bugün de bir şey vardı. Bir soru, cevapsız kalan, belki de cevapsız kalması gereken bir soru: Tuğgeneral en erken kaç yaşında?
Genç Olmanın Hissi
İnsanın genç olması, bazen daha az kıymetliymiş gibi hissedilir. Oysa kimse, gençliğin ne demek olduğunu tam anlamadan geçiremez. Evet, belki her şeyin tadına varmadım; hayatımda pek çok şey eksik olabilir. Ama hayallerim vardı, her zaman vardı. Kimse benim yaşımı küçük görmemeliydi. Benim hayallerim, yaşımın gerektirdiğinden çok daha büyüktü.
Kayseri’nin sabahında, bir köşe başındaki çaycıdan aldığım sıcak çayın buharı yüzüme vurduğunda, aniden aklıma geldi. Tuğgeneral olmak… O kadar çok duydum ki, defalarca düşünüp, defalarca içimden “Acaba ne zaman?” diye sordum.
Herkesin sorduğu sorular farklıydı. Birçok kişi, ne zaman para kazanacağımı, iş bulacağımı ya da evleneceğimi soruyordu. Ama ben, en derinimde şunu hissediyordum: “Tuğgeneral en erken kaç yaşında?”
Bu soru beni, her gün biraz daha büyüten bir hisle sarhoş ediyordu. İnsan, hayatta ne kadar ileri giderse gitsin, bir noktada en derin isteklerinden birinin peşinden gitmeye başlar. Benimkisi bu soruydu işte: Tuğgeneral olmak.
Heyecan ve Hayal Kırıklığı
Birçok insan, “tuğgeneral” dediğinde pek fazla anlam yüklemez. Belki de bir subay, komutan gibi basit bir terim olarak görürler. Ama ben, bir tuğgeneralin yalnızca rütbe değil, tüm bir hayat olduğunu biliyordum. O rütbenin yüklediği sorumluluklar, o yüksek hedeflere giden yol… Her sabah uyanırken, ellerim titriyor; gözlerim belki de bilinçsizce uzaklara dalıyordu.
Heyecan, karşımda duran engelleri görmemi engelliyordu. Hayalim o kadar parlaktı ki, hiç kimse, hiçbir şey beni durduramazdı gibi hissediyordum. Ama sonra her şey normalleştiğinde, o masum his yerini bir tür hayal kırıklığına bırakıyordu. Çünkü önümde bir yol vardı ve ben bu yolu bir şekilde aşmak zorundaydım. O yol, yılları, geceyi, sabahı kucaklayarak geçecekti.
Ama ya en önemli şey olan, yaşımın izin vermediği şeyse? “Tuğgeneral en erken kaç yaşında?” sorusuna, hiç kimse kesin bir cevap veremiyordu. Herkes farklı bir yol izliyordu, farklı şartlar altında. Ama ne olursa olsun, içimde hep aynı kararsızlık vardı: Yaşım mı genç? Yoksa hâlâ bu hayali kurmaya cesaretim mi eksik?
Bir Yerde Durmak Zor
Evet, bazen insan kendini yavaş hareket ediyormuş gibi hissedebilir. Zamanın geçmesiyle birlikte, her gün yeni bir soru doğar; yeni bir hedef vardır. Ama bazen o hedefin ne kadar uzak olduğunu görmek, gerçekten de insanı karamsarlığa sürükler. Çünkü senin önünde, sadece senin yürüyebileceğin bir yol vardır. O yolu yürümek gerekir, ama bazen yürümek bile çok zor olur.
Benim için de öyleydi. İçim acıyordu; hem heyecandan hem de hayal kırıklığından. Yaşım küçük olabilir, ama o küçüklük, beni yavaşlatmıyordu. Düşüncelerim, geceyi gündüze katarak benden çok daha ileriye gitmişti. Ama hayal kırıklığı da, bana hep şu gerçeği hatırlatıyordu: Bazen zamanın geçmesi gerekir, bazen gerçekten sabretmek gerekir.
Bir gün o hayale ulaşacağımı biliyorum, bu kesin. Ama bugünün sabahında bile, Kayseri’nin sokaklarında yürürken içimdeki huzursuzluk, bana ne kadar büyümem gerektiğini hatırlatıyordu.
Sonuç: Sabırlı Olmak
Tuğgeneral en erken kaç yaşında? Cevabı bilmiyorum. Ama bu yolun nereye gittiğini, nasıl bir hızla ilerleyeceğimi yalnızca ben bilebilirim. Belki de bir gün, yaşımın gençliğinden dolayı gözlerimden ışıklar sızarken, sorunun cevabını bulacak ve o yolda başka bir bakış açısına sahip olacağım.
Hayatın beni nereye götüreceğini bilemem, ama yolda geçirdiğim her dakika, her saniye bana bir şeyler öğretiyor. Ve bir gün, o “en erken” sorusunun cevabını bulduğumda, geçmişteki heyecanım ve hayal kırıklığımı anımsayacağım. Çünkü her şey, sonunda bir süreklilikle birleşir.
Tuğgeneral olmak, yaşla ilgili değil. O, sadece bir hayal.